Socrates' aim in the Republic is to show that being just is crucial for happiness. In Republic IV, Socrates argues that the just individual is one in whom each part of the soul or psyche performs its proper function, with the result that the individual attains psychic harmony. Commentators have worried, however, that this account of what it is to be just has little to do with being just in the ordinary sense of the term, which involves acting with regard (...) for the good of others. In this essay, I describe three attempts to show that there is a connection between Socrates' account of justice and justice in the ordinary sense of the term and I raise criticisms of each. I then outline my own approach, which emphasizes the importance of good relations with others for happiness. (shrink)

It is widely held by commentators that in the Protagoras, Socrates attempts to explain the experience of mental conflict and weakness of the will without positing the existence of irrational desires, or desires that arise independently of, and so can conflict with, our reasoned conception of the good. In this essay, I challenge this commonly held line of thought. I argue that Socrates has a unique conception of an irrational desire, one which allows him to explain the experience of mental (...) conflict and weakness of the will, while still holding the Socratic thesis that we always do what we think is good. The resulting picture is both psychologically plausible and philosophically distinctive. (shrink)

Plato’s attitude towards women in his major political works, the Republic and Laws, is complex. On the one hand, Plato argues that in well-run cities, women should hold positions of rule; but on the other, he suggests that women are inferior to men with respect to virtue. To reconcile these conflicting attitudes, some scholars argue that Plato’s progressive proposals are about women as they could be given the right education and environment, while his derogatory comments are about women as they (...) are. Surprisingly, however, commentators who defend this line of thought fail to identify which aspect or aspects of women’s current social position is the problem. I argue that a central problem is women’s role in the private family. More specifically, I argue that Plato thinks the institution of the private family and household is an impediment to virtue; since the private family and household is the primary domain of women, they will be particularly susceptible to its ill effects. In short, individuals’ characters are shaped by the institutions they inhabit; the private family and household is a character-shaping institution that is the primary domain for women, and as a result their characters will be shaped for the worse. (shrink)

In the Republic, Plato argues that the soul has three distinct parts or elements, each an independent source of motivation: reason, spirit, and appetite. In this paper, I argue against a prevalent interpretation of the motivations of the spirited part and offer a new account. Numerous commentators argue that the spirited part motivates the individual to live up to the ideal of being fine and honorable, but they stress that the agent's conception of what is fine and honorable is determined (...) by social norms. I argue that while it is correct to hold that spirit aims to be fine and honorable, it is not the case that the agent’s conception of what it is to be fine and honorable is determined by social norms. Instead, there is a fact of the matter about what it is to be fine and honorable, and it is this fact that shapes the individual’s conception of the fine and honorable. I argue that being fine and honorable involves living up to your rational views about how you should behave, despite appetitive temptations to the contrary. I claim that this condition of the soul is the basis of a variety of interrelated admirable traits, some with moral and others with aesthetic connotations. (shrink)

How does Socrates conceive of the good of the city-state in the Republic? Does he conceive of the city as a kind of organic entity, with a good of its own that is independent of the good of the citizens? Or does he think the good of the city includes the good of the citizens. If so, how? Santas argues that the good of the city must include the good of the citizens. Specifically, he argues that the city is organized (...) so that the citizens can attain a great good: the ability to do well the work for which they are best suited by nature and education. In these comments, I raise a challenge for Santas’s interpretation and I provide an alternative account of how the good of the city includes the good of the citizens. On my view, the city is organized so that all of the citizens can attain what is in fact the greatest good for the individual: virtue and the rule of reason. (shrink)

Many philosophers today approach important psychological phenomena, such as weakness of the will and moral motivation, using a broadly Humean distinction between beliefs, which aim to represent the world, and desires, which aim to change the world. On this picture, desires provide the ends or goals of action, while beliefs simply tell us how to achieve those ends. In the Republic, Socrates attempts to explain the phenomena using a different distinction: he argues that the human soul or psyche consists in (...) reason, spirit, and appetite. It is initially tempting to assimilate Socrates’ picture to the standard belief ⁄ desire model, and to think that reason’s role in motivating action is restricted to calculating the best means for satisfying spirited and appetitive desires. But this would be a mistake, since Socrates thinks that each element in the soul is capable of setting the ends of action. But then how exactly should we understand these elements? My aim in this essay is to introduce the reader to Plato’s theory of the tripartite psychology. In part 2, I present Socrates’ argument for the claim that the soul has three elements. In part 3, I provide a general characterization of reason, spirit, and appetite, respectively. I then turn to discuss two central interpretive issues. In part 4, I discuss the sense in which Socrates considers the appetitive and spirited elements to be non-rational. And in the final part of the essay, I discuss the issue of how we ought to conceive of the parts of the soul, and more specifically, whether we should think of them as agent-like parts, or in some other way. (shrink)

It is well known that Socrates sketches, through his similes of the sun, line, and cave, an account of the form of the good in the middle books of the Republic and that this conception of the good relies heavily on his theory of forms. What is less well-noted is that Socrates presents a distinct account of goodness - a functional account - in Republic I. In numerous influential articles, Gerasimos Santas has presented an interpretation of Plato's two theories of (...) goodness and their relationship to one another. In this discussion, I argue that Santas's account cannot be correct. My critique has implications with regard to the issue of the relationship between form and function in Plato's metaphysics of value. (shrink)

It is well known that in the Republic, Socrates presents a view of the soul or the psyche according to which it has three distinct parts or aspects, which he calls the reasoning, spirited, and appetitive parts. Socrates’ clearest characterization of these parts of the soul occurs in Republic IX, where he suggests that they should be understood in terms of the various goals or ends that give rise to the particular desires that motivate our actions. In Republic X, however, (...) Socrates uses the phenomenon of cognitive conflict about matters of fact to show that the soul has only two parts, the rational and the irrational. Moreover, he characterizes these parts in terms of cognitive tendencies, such as forming beliefs on the basis of reason versus forming beliefs on the basis of perceptual appearances. In this chapter, I explain how these divergent accounts of the soul and its parts are legitimate alternative characterizations. A consequence of my argument is that we should not think of the divided soul as primarily a division of desires, but rather as a division of cognitive attitudes towards the world, each of which yields different sorts of desires. (shrink)

In his rich and suggestive paper, Alvaro Vallejo argues for the novel thesis that Plato posits a form of pleasure in the Republic and the Philebus. Vallejo argues that the notion of a Platonic form of pleasure best explains other things that Plato says about pleasure. First, Plato draws a distinction between true pleasure and the appearance of pleasure. Second, Plato uses the same language to describe the relationship between forms and their inferior instantiations as he uses to describe the (...) relationship between true and false pleasures. In these comments, I argue that we do not need to posit a form of pleasure to explain these features of the text. Moreover, I argue that on Vallejo’s account of the form of pleasure, the form could not do the job required of it, namely, it could not explain the problem with false pleasures. (shrink)

In December 2013, the Nonhuman Rights Project (NhRP) filed a petition for a common law writ of habeas corpus in the New York State Supreme Court on behalf of Tommy, a chimpanzee living alone in a cage in a shed in rural New York (Barlow, 2017). Under animal welfare laws, Tommy’s owners, the Laverys, were doing nothing illegal by keeping him in those conditions. Nonetheless, the NhRP argued that given the cognitive, social, and emotional capacities of chimpanzees, Tommy’s confinement constituted (...) a profound wrong that demanded remedy by the courts. Soon thereafter, the NhRP filed habeas corpus petitions on behalf of Kiko, another chimpanzee housed alone in Niagara Falls, and Hercules and Leo, two chimpanzees held in research facilities at Stony Brook University. Thus began the legal struggle to move these chimpanzees from captivity to a sanctuary, an effort that has led the NhRP to argue in multiple courts before multiple judges. The central point of contention has been whether Tommy, Kiko, Hercules, and Leo have legal rights. To date, no judge has been willing to issue a writ of habeas corpus on their behalf. Such a ruling would mean that these chimpanzees have rights that confinement might violate. Instead, the judges have argued that chimpanzees cannot be bearers of legal rights because they are not, and cannot be persons. In this book we argue that chimpanzees are persons because they are autonomous. (shrink)

Plato’s Socrates holds that we always have reason to be just, since being just is essential for living a happy and successful life. In Book II of Plato’s Republic, Socrates’ main interlocutor, Glaucon, raises a vivid and powerful challenge to this claim. He presents the case of Gyges, a Lydian shepherd who possesses a ring that gives him the power of invisibility. Glaucon’s contention is that Gyges does not have reason to be just in this circumstance, since being just will (...) not promote his happiness. Thus, the argument poses the following challenge: what reason do we have to be just, particularly in circumstances where we can get away with injustice? In this essay, we describe Glaucon’s challenge, highlight its similarity to challenges offered by other skeptical figures in the history of philosophy, namely, Hobbes’ Foole and Hume’s sensible knave, and present three broad lines of response. (shrink)

Throughout his political works, Plato takes the aim of politics to be the virtue and happiness of the citizens and the unity of the city. This paper examines the roles played by law in promoting individual virtue and civic unity in the Republic, Statesman, and Laws. Section 1 argues that in the Republic, laws regulate important institutions, such as education, property, and family, and thereby creating a way of life that conduces to virtue and unity. Section 2 argues that in (...) the Statesman, the political expert determines the mean between extremes and communicates it to citizens through laws that guide their judgment and conduct, so that they become virtuous themselves and the city is unified; this account of the role of law suggest how even non-expert legislation can contribute to virtue and unity. Section 3 argues that the Laws affirms and develops the idea that citizens should know and accept the laws to become virtuous themselves and to unify the city, and explains how the persuasive preludes and the sanction for violation attached to laws contribute to citizen virtue and civic unity. (shrink)

Ethical decision-making frameworks assist in identifying the issues at stake in a particular setting and thinking through, in a methodical manner, the ethical issues that require consideration as well as the values that need to be considered and promoted. Decisions made about the use, sharing, and re-use of big data are complex and laden with values. This paper sets out an Ethics Framework for Big Data in Health and Research developed by a working group convened by the Science, Health and (...) Policy-relevant Ethics in Singapore Initiative. It presents the aim and rationale for this framework supported by the underlying ethical concerns that relate to all health and research contexts. It also describes a set of substantive and procedural values that can be weighed up in addressing these concerns, and a step-by-step process for identifying, considering, and resolving the ethical issues arising from big data uses in health and research. This Framework is subsequently applied in the papers published in this Special Issue. These papers each address one of six domains where big data is currently employed: openness in big data and data repositories, precision medicine and big data, real-world data to generate evidence about healthcare interventions, AI-assisted decision-making in healthcare, public-private partnerships in healthcare and research, and cross-sectoral big data. (shrink)

The total early-stage entrepreneurial activity (TEA) in South Africa is said to be extremely low compared to those of other sub-Saharan countries. This is despite the concerted efforts of the government to establish, develop and nurture entrepreneurship at all levels, especially among the youths. This calls for concern given the current state of the economy and the challenges faced by South Africa’s future generation. This paper is anchored on two theoretical frameworks to substantiate our argument for the inclusion of entrepreneurship (...) education in the curricula of non-business programmes at universities of technology. The theoretical frameworks are the contingency organizational theory and the magnet versus radiant model. The study adopted an exploratory cross-sectional research design which allowed us to collect data from a cross-section of a population: the universities of technology in South Africa. The findings suggest that only fifteen (out of the 46) of the programmes showed visible evidence of entrepreneurship/business studies in their content. Such finding implies that there is a need for entrepreneurship to be integrated into the curricula of all non-business departments if not for the sake of its perceived employment generation attributes, but for its other attributes such as innovation, and more importantly employability. (shrink)

In this essay, I investigate if self-respect as Robin Dillon conceives of it in her essay “Self-Respect: Moral, Emotional, Political” can be taught if we presuppose Barbara Herman’s theory of moral education. For Dillon, self-respect is a nonpropositionally held and emotionally forged interpretive orientation that determines one’s understanding of oneself. Further, it cannot be reconstituted through reason if it has been damaged. The claim that reason cannot remedy a lack of self-respect in persons is at odds with Herman’s reason-based training (...) in value. I argue that we do not have sufficient grounds to think that Herman’s reason-based training in value cannot help instil Dillon-type self-respect. (shrink)

The world is on the cusp of an epoch known as the Fourth Industrial Revolution (4IR). Despite the much-publicised promise of enhanced productivity, flexibility, efficiency and improved quality, Industry 4.0 is a daunting prospect for less-developed nations without the human labour to cope with and embrace the anticipated technological advancement. The paper explores the various opportunities and challenges associated with entrepreneurship in the Fourth Industrial Revolution in developing countries to ascertain their readiness. An in-depth, systematic literature review was conducted. In (...) doing that, we were mindful of the coverage, and data collection was carried out through a rigorous process to ensure the accuracy of findings while keeping the study’s objective. This paper argues for entrepreneurs to rethink and initiate the development of strategies that would make them relevant in the future, through innovation of business models, in preparation for possible disruptions with the evolution of Industry 4.0, while also advocating that more should be done to address the causes of policy and institutional failures. (shrink)

Indigenous people often do not get the full benefits of economic development, regardless of their proximity to production factors. While many academics have recognised and investigated indigenous people’s problems, relatively few have suggested entrepreneurship as a means to addressing them. In this paper, we explore Peredo et al.’s (2004) work, ‘Towards a theory of indigenous entrepreneurship – a theory of entrepreneurship that accounts for indigenous people and sustainability’. Using Scopus and Google Scholar, a bibliometric analysis confirmed the impact of this (...) work, first published some 16 years ago. The analysis reveals that the paper has been referenced over 300 times, with over 70% of these citations originating from online academic journal articles and books and 30% from different types of websites. The paper’s substantial impact on future research in indigenous entrepreneurship indicates that it is and will continue to be a foundational work on indigenous entrepreneurship. (shrink)

Corruption in public institutions is a significant problem that stifles economic, social and environmental development worldwide. This predominates when there is a lack of transparency, inadequate record-keeping, and low public accountability. Accordingly, the questions this paper intends to provide answers to are two-fold. Firstly, what are the recurring patterns of procurement corruption in the South Africa (SA) public sector? Secondly, how can digital technology deployment assist in checking this trend? Desktop method was adopted through literature examination of studies relating to (...) corruption, procurement, blockchain and digitization. We conclude by proposing a model/framework for adopting and using blockchain technology in public institutions to minimise corruption and the time taken for contract document preparation and acceptance. This study contributed to knowledge by evaluating the issues associated with public procurement and how blockchain and digitization can be adopted to help stern the tide of corruption in public institutions. (shrink)

This paper is about the relevance of attitude-ascriptions to debates about singular thought. It examines a methodology (common to early acquaintance theorists [Kaplan 1968] and recent critics of acquaintance [Hawthorne and Manley 2012], which assumes that the behaviour of ascriptions can be used to draw conclusions about singular thought. Although many theorists (e.g. [Recanati 2012]) reject this methodology, the literature lacks a detailed examination of its implications and the challenges faced by proponents and critics. I isolate an assumption of the (...) methodology, which I call the tracking assumption: that an attitude-ascription which states that s Φ's that P is true iff s has an attitude, of Φ-ing, which is an entertaining of the content P (with entertain used in a stipulated sense). I argue that the tracking assumption must be rejected, not because it has deflationary consequences, but because it leads to unstable commitments. I also show that there are independent reasons to reject it, because ordinary attitude ascriptions underdetermine even the truth-conditions of the mental-states they ascribe. However, I argue, this does not involve rejecting the claim that attitude-ascriptions express relations between agents and contents. Instead, they state different relations depending on contextual factors other than the nature of the mental-states ascribed. (shrink)

Among Aristotle’s criticisms of the Form of the Good is his claim that the knowledge of such a Good could be of no practical relevance to everyday rational agency, e.g. on the part of craftspeople. This critique turns out to hinge ultimately on the deeply different assumptions made by Plato and Aristotle about the relation of ‘good’ and ‘good for’. Plato insists on the conceptual priority of the former; and Plato wins the argument.

Some assertions give rise to the acquaintance inference: the inference that the speaker is acquainted with some individual. Discussion of the acquaintance inference has previously focused on assertions about aesthetic matters and personal tastes (e.g. 'The cake is tasty'), but it also arises with reports about how things seem (e.g. 'Tom seems like he's cooking'). 'Seem'-reports give rise to puzzling acquaintance behavior, with no analogue in the previously-discussed domains. In particular, these reports call for a distinction between the specific acquaintance (...) inference (that the speaker is acquainted with a specific individual) and the general acquaintance inference (that the speaker is acquainted with something or other of relevance). We frame a novel empirical generalization -- the specific with stage-level generalization -- that systematizes the observed behavior, in terms of the semantics of the embedded 'like'-clause. We present supporting experimental work, and explain why the generalization makes sense given the evidential role of 'seem'-reports. Finally, we discuss the relevance of this result for extant proposals about the semantics of 'seem'-reports. More modestly, it fills a gap in previous theories by identifying which reports get which of two possible interpretations; more radically, it suggests a revision of the kind of explanation that should be given for the acquaintance behavior in question. (shrink)

Finding something humorous is intrinsically rewarding and may facilitate emotion regulation, but what creates humour has been underexplored. The present experimental study examined humour generated under controlled conditions with varying social, affective, and cognitive factors. Participants listed five ways in which a set of concept pairs (e.g. MONEY and CHOCOLATE) were similar or different in either a funny way (intentional humour elicitation) or a “catchy” way (incidental humour elicitation). Results showed that more funny responses were produced under the incidental condition, (...) and particularly more for affectively charged than neutral concepts, for semantically unrelated than related concepts, and for responses highlighting differences rather than similarities between concepts. Further analyses revealed that funny responses showed a relative divergence in output dominance of the properties typically associated with each concept in the pair (that is, funny responses frequently highlighted a property high in output dominance for one concept but simultaneously low in output dominance for the other concept); by contrast, responses judged not funny did not show this pattern. These findings reinforce the centrality of incongruity resolution as a key cognitive ingredient for some pleasurable emotional elements arising from humour and demonstrate how it may operate within the context of humour generation. (shrink)

• Aggregates of previously isolated cells of Hydra are capable, under suitable solvant conditions, of regeneration forming complete animals. In a first stage, ecto- and endodermal cells sort out, producing the bilayered hollow structure characteristic of Hydra tissue; thereafter, heads are formed (even if the original cell preparation contained no head cells), eventually leading to the separation of normal animals with head, body column and foot. Hydra appears to be the highest type of organism that allows for regeneration of the (...) entire structure from random cell aggregates. The system is particularly useful for studying cell interactions, tissue polarity, pattern formation, and cell differentiation. (shrink)

Throughout the biological and biomedical sciences there is a growing need for, prescriptive ‘minimum information’ (MI) checklists specifying the key information to include when reporting experimental results are beginning to find favor with experimentalists, analysts, publishers and funders alike. Such checklists aim to ensure that methods, data, analyses and results are described to a level sufficient to support the unambiguous interpretation, sophisticated search, reanalysis and experimental corroboration and reuse of data sets, facilitating the extraction of maximum value from data sets (...) them. However, such ‘minimum information’ MI checklists are usually developed independently by groups working within representatives of particular biologically- or technologically-delineated domains. Consequently, an overview of the full range of checklists can be difficult to establish without intensive searching, and even tracking thetheir individual evolution of single checklists may be a non-trivial exercise. Checklists are also inevitably partially redundant when measured one against another, and where they overlap is far from straightforward. Furthermore, conflicts in scope and arbitrary decisions on wording and sub-structuring make integration difficult. This presents inhibit their use in combination. Overall, these issues present significant difficulties for the users of checklists, especially those in areas such as systems biology, who routinely combine information from multiple biological domains and technology platforms. To address all of the above, we present MIBBI (Minimum Information for Biological and Biomedical Investigations); a web-based communal resource for such checklists, designed to act as a ‘one-stop shop’ for those exploring the range of extant checklist projects, and to foster collaborative, integrative development and ultimately promote gradual integration of checklists. (shrink)

Shortages of new therapeutics to treat coronavirus disease (COVID-19) have forced clinicians, public health officials, and health systems to grapple with difficult questions about how to fairly allocate potentially life-saving treatments when there are not enough for all patients in need (1). Shortages have occurred with remdesivir, tocilizumab, monoclonal antibodies, and the oral antiviral Paxlovid (2) -/- Ensuring equitable allocation is especially important in light of the disproportionate burden experienced during the COVID-19 pandemic by disadvantaged groups, including Black, Hispanic/Latino and (...) Indigenous communities, individuals with certain disabilities, and low-income persons. However, many health systems have resorted to first-come, first-served approaches to allocation, which tend to disadvantage individuals with barriers in access to care (3). There is mounting evidence of racial, ethnic, and socioeconomic disparities in access to medications for COVID-19 (4, 5). -/- One potential method to promote equitable allocation is to use a weighted lottery, which is an allocation strategy that gives all eligible patients a chance to receive the scarce treatment while also allowing the assignment of higher or lower chances according to other ethical considerations (6). We sought to assess the feasibility of implementing a weighted lottery to allocate scarce COVID-19 medications in a large U.S. health system and to determine whether the weighted lottery promotes equitable allocation. (shrink)

Memorialization in the form of the architectural statue can suggest that our stance towards the past is concrete while memorials in the form of repeated social activity represent reconciliation with the past as a continual process. Enacted memorials suggest that reconciliation with the past is not itself a thing of the past. Each generation must grapple with its inherited memories, guilt, and grief and self-consciously take its own stance towards that which came before it. This article considers Dominik Smole’s post (...) World War II rewrite of Antigona as an enacted memorial within the context of socialist Yugoslavia. The practice of restaging Antigona in Slovenia may be seen as the practice of meta-memorialization, which routinely returns to the past while openly weighing the dangers of awakening the unburied dead against the dangers of letting the unaddressed conflicts of the past sleep. (shrink)

In Paul Moser’s view, philosophical arguments of natural theology are irrelevant as evidence for God’s existence. I argue that embracing Moser’s view would bring about the end to the project and practice of Christian apologetics as we know it. I draw out implications from Moser’s work on religious epistemology for the project of Christian apologetics. I sketch what Christian apologetics would look like if one were to embrace Moser’s call to eliminate arguments as evidence for God existence. The result of (...) embracing Moser-style apologetics is apologetics without argument. I argue that Moserian apologetics should be rejected. (shrink)

Modern webpages consist of many rich objects dynamically produced by servers and client terminals at diverse locations, so we face an increase in web response time. To reduce the time, edge computing, in which dynamic objects are generated and delivered from edge nodes, is effective. For ISPs and CDN providers, it is desirable to estimate the effect of reducing the web response time when introducing edge computing. Therefore, in this paper, we derive a simple formula that estimates the lower bound (...) of the reduction of the response time by modeling flows obtaining objects of webpages. We investigate the effect of edge computing in each webpage category, e.g., News and Sports, using data measured by browsing about 1,000 popular webpages from 12 locations in the world on PlanetLab. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Ateistlerin teizmi reddetme gerekçeleri, genellikle kötülük sorununun teizme karşı en güçlü argüman olduğunu iddia etmelerinde yatmaktadır. Nitekim ateizme göre teizm, bu soruna başarılı bir şekilde cevap verememektedir. Bununla birlikte kötülük sorununun sadece teistler için bir problem olmadığı iddia edilebilir. Bizde bu makale içerisinde bu savdan yola çıkarak, yakın dönemde Yujin Nagasawa’nın geliştirdiği “sistematik kötülüğün varoluşsal sorunu” açısından bu iddiayı ele almaya çalıştık. Bu sorun, başlangıçta, yalnızca dünyadaki belirli olayların veya belirli olay türlerinin kötü olduğunu değil, aynı zamanda insan varoluşunun dayandığı (...) tüm biyolojik sistemlerin kötü olduğunu göstererek, teizm için bir meydan okuma yaratmaktadır. Ancak hem teistlerin hem de ateistlerin tipik olarak dünyanın genel olarak iyi olduğunu ve içinde yaşamaktan mutlu ve minnettar olmamız gerektiğini onaylayan varoluşsal iyimserliği benimsedikleri düşünüldüğünde, kötülüğün bu versiyonu, teizm için olduğu kadar, ateizm içinde bir problem olmaktadır. Makale içerisinde sorunun bu versiyonuna yanıt verirken ateizmin teizme kıyasla önemli bir dezavantajla karşı karşıya kalması nedeniyle, bunun ateizme karşı güçlü bir argüman olabileceğini iddia ediyoruz. (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

Bu [makalede], nihai olarak kesin bir sonucu olduğunu iddia etmemekle birlikte, ateizm için geliştirebileceğim en iyi argümanı öne sürmeye çalışacağım ve ortaya koyacağım şeyin, Tanrı’nın varlığına dair yürütülen tartışmaların herhangi bir kısmındaki, en iyi argüman olduğunu iddia edeceğim.

Dеspitе thе prеvаlеncе оf cоmmоn mеntаl hеаlth prоblеms, cоllеgе studеnts sееk prоfеssiоnаl аssistаncе аt а lоw rаtе. Pеrcеptiоns оf sоciеtаl stаndаrds аrоund аid sееking cоuld bе оnе оf thе fаctоrs influеncing hеlp sееking prоclivity. Thе currеnt study lооkеd аt pеrcеivеd pееr nоrms fоr sееking hеlp fоr dеprеssеd symptоms аnd thеir rеlаtiоnship tо оnе's оwn hеlp sееking prоclivity in urbаn cоllеgе yоuth. Thе mеthоds utilizеd wеrе а crоss-sеctiоnаl survеy аpprоаch. Thе mоst likеly sоurcе оf gеtting suppоrt fоr dеprеssiоn symptоms wаs friеnds. (...) Sееking prоfеssiоnаl trеаtmеnt frоm оnеsеlf аnd оnе's pееrs wаs аssеssеd аs lеss likеly whеn dеprеssiоn wаs prеcеdеd by а lifе incidеnt vеrsus whеn it wаs nоt. Whеn cоllеgе studеnts еvаluаtеd thеir clаssmаtеs' chаncе оf sееking prоfеssiоnаl аid, thеy еstimаtеd thеir оwn likеlihооd оf sееking prоfеssiоnаl hеlp аs highеr. Pеrcеivеd pееr nоrms аbоut sееking hеlp fоr dеprеssiоn cаn hаvе а significаnt impаct оn cоllеgе studеnts' willingnеss tо sееk hеlp frоm prоfеssiоnаl sоurcеs. Thе implicаtiоns fоr crеаting intеrvеntiоns tо imprоvе yоuth hеlp sееking аrе discussеd. Hеlp-sееking, Sоciаl stаndаrds, Dеprеssiоn, Yоuth, Trеаtmеnt Gаp аrе sоmе kеy phrаsеs. (shrink)

Bu araştırmanın ilk amacı, sınıf öğretmeni adaylarının tartışmaya yönelik özyeterlikleri, bilimin doğası inanışları ve eleştirel düşünmeleri arasında sınıf düzeyine göre anlamlı bir fark olup olmadığını incelemektir. İkinci amacı ise, sınıf öğretmeni adaylarının tartışmaya yönelik öz-yeterlikleri, bilimin doğası inanışları ve eleştirel düşünmeleri arasındaki ilişkilerin yapısal eşitlik modeli ile incelenmesidir. Araştırmanın modeli ilişkisel tarama çalışmasıdır. Araştırmanın örneklemini Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Pamukkale Üniversitesi, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi ve Afyon Kocatepe Üniversitesi Temel Eğitim Bölümü Sınıf Öğretmenliği programının birinci, ikinci, üçüncü (...) ve dördüncü sınıflarında öğrenim gören 858 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemi seçilirken uygun örnekleme tekniği tercih edilmiştir. Veriler “Tartışmaya Yönelik Öz-yeterlik Ölçeği”, “Bilimin Doğası İnanışları Ölçeği” ve “Eleştirel Düşünme Standartları Ölçeği ile toplanmıştır. Verilerinin analizinde SPSS 18, LISREL 8.80 ve MPLUS 7 programlarından faydalanılmıştır. Tartışmaya Yönelik Öz-Yeterlik Ölçeği, Bilimin Doğası İnanışları Ölçeği ve Eleştirel Düşünme Standartları Ölçeği puanlarının anlamlı bir farklılık gösterip göstermediğini belirlemek için tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Argümantasyona dayalı öz-yeterliğin, bilimin doğasına yönelik inançları ve eleştirel düşünmeyi yordayıp yordamadığını belirlemek amacıyla kurulan model, yapısal eşitlik modeli ile test edilmiştir. (shrink)